CPU iş parçacığı nedir ve nasıl çalışır sorusunun yanıtını öğrenmek istiyorsanız, size bu konuda ayrıntılı bir rehber sunacağız.
Geçmişte işlemci seçmek kolaydı çünkü hızına bakmak yeterliydi. Bununla birlikte, şimdi teknolojinin gelişmesiyle birlikte, masaüstü bilgisayarlar ve mobil cihazlardaki CPU’lar saat hızlarını, çekirdekleri ve iş parçacıklarını entegre ediyor.
CPU iş parçacığı nedir?
İşlemci içindeki bir iş parçacığı, her bir CPU çekirdeğinin bilgiyi nasıl alacağı ve işleyeceği ile ilgilidir. Her çekirdek bir seferde yalnızca bir görev gerçekleştirebilir ve örneğin sekiz çekirdekli bir işlemci 16 iş parçacığına sahip olsa bile bu davranış aynı kalır.
Bu teknoloji, mevcut tüm masaüstü CPU’larında uygulanmaktadır. Intel’de buna Hyper-Threading adı verilir ve AMD’de buna Eşzamanlı Çoklu İş Parçacığı (SMT) adı verilir; bu, bu bileşenler içindeki ayrı çekirdeklerini besleyen iş parçacığının her birinin üstüne ekstra bir sanal iş parçacığı uygulamasından başka bir şey değildir.
Bir CPU iş parçacığı nasıl çalışır?
Şimdi, bu bileşenler basitçe CPU’ya her saat dönüşünde döngüsel bir şekilde talimatlar besliyor. Her işlemcinin bu kanallar üzerinden alınan talimatları çözmesi gerekecek ve son olarak bunlar, programatik olarak kendisine atanan öncelik kapsamında çözülecektir.
Konuları yemek yeme şekliniz olarak anlayabilirsiniz. Çoklu iş parçacığı olmayan bir işlemcide, tek elle yemek yemek gibidir. Aynı anda birden fazla şey yiyemezsiniz çünkü birden fazla ağzınız yoktur; ancak diğer elinizi de dahil ederseniz, daha hızlı yiyebilirsiniz çünkü tedarik işini bir yerine iki elinizle bölebilirsiniz. Saat hızları ve modern CPU’lardaki çekirdek sayısı, talimatları çok hızlı bir şekilde işlemek için yeterlidir, bu nedenle iş parçacıkları, çok yüksek saat hızlarına sahip olmalarına rağmen sağlayabilecekleri performans için genellikle bir kısıtlama olabilir.
Sanal iş parçacığı nedir?
Sanal iş parçacıkları, iş parçacıklarının bilgileri döngüsel ve kademeli bir şekilde, ancak frekans yeteneklerine göre çok daha optimum bir hızda yönetilecekleri çekirdeklerin her birine çok daha verimli bir şekilde taşımalarını sağlayan yazılım yardımcılarıdır. Bu nedenle, Intel söz konusu olduğunda, tek çekirdekli çalışmasının çok çekirdekli çalışmasından çok daha önemlidir, çünkü merkezi birime göre güç çalışması, odaklanan AMD’ninkinden daha sınırlıdır. yeni Ryzen 5000 serisinde olduğu gibi hem saat hızını hem de voltaj tüketimini artırmak zorunda kalmadan iş parçacıkları aracılığıyla gönderebileceği talimat sayısını kolaylaştırmak için transistör yoğunluğundan (şu anda 7 nm’de) yararlanıyor.
Bir CPU‘ya daha fazla çekirdek eklemek, performans açığını her zaman çözmenin en kolay yoludur, ancak bu aynı zamanda çok daha yüksek maliyetler anlamına da gelir. Açıkçası, Ryzen 9 ve Core i9 gibi daha pahalı olanlar en çok çekirdeğe sahip ve Core i3 ve Ryzen 3 gibi daha ucuz olanlar en azına sahip.
Ancak, sanal iş parçacığı eklenmesiyle boşluk biraz kapanabilir. Böylece, daha yüksek sayıda çekirdeğe sahip olmasalar bile, çok zor olmayan görevlerde, genellikle ortalama bir kullanıcı tarafından gerçekleştirilen görevlerde performansa biraz daha yaklaşabilecekler. Ayrıca, geliştiricilerin, çok çekirdekli çalışmalara daha ağır bir yük yoğunlaştırmalarına rağmen yazılımlarını daha fazla sistemde oynanabilir hale getirmelerine olanak tanır.
